عریضهٔ حاجت به محضر مقدّس امام عصر
*به نقل از مرحوم حضرت آیت الله میرجهانی طباطبایی رحمت الله علیه...*
کیفیت نوشتن نامه و عریضهٔ حاجت به محضر مقدّس امام عصر ارواحنا فداه
در کتاب «صحیفهٔ مهدیه» این گونه آمده است:
عبارت زیر در کاغذی نوشته و آن را روی مرقد پاک یکی از امامان علیهم السلام می افکنی.
یا آن را بسته و مهر کنی و قالبی از گل تمیز درست کن و نامه را در آن قرار ده؛ سپس آن را در جوی آب یا چاهی عمیق یا برکه ی آبی بینداز که نامه به محضر مقدس امام عصر ارواحناه فداه خواهد رسید ان شاءالله. و آن حضرت خودشان نسبت به برآوردن خواسته ات اقدام می کنند.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ
کَتَبْتُ یا مَوْلایَ صَلَواتُ اللَّهِ عَلَیْکَ مُسْتَغیثاً ، وَشَکَوْتُ ما نَزَلَ بی مُسْتَجیراً بِاللَّهِ عَزَّوَجَلَّ ، ثُمَّ بِکَ مِنْ أَمْرٍ قَدْ دَهَمَنی ، وَأَشْغَلَ قَلْبی ، وَأَطالَ فِکْری ، وَسَلَبَنی بَعْضَ لُبّی ، وَغَیَّرَ خَطیرَ نِعْمَةِ اللَّهِ عِنْدی ، أَسْلَمَنی عِنْدَ تَخَیُّلِ وُرُودِهِ الْخَلیلُ ، وَتَبَرَّأَ مِنّی عِنْدَ تَرائی إِقْبالِهِ إِلَیَّ الْحَمیمُ ، وَعَجَزَتْ عَنْ دِفاعِهِ حیلَتی ، وَخانَنی فی تَحَمُّلِهِ صَبْری وَقُوَّتی .
فَلَجَأْتُ فیهِ إِلَیْکَ ، وَتَوَکَّلْتُ فِی الْمَسْأَلَةِ للَّهِِ جَلَّ ثَناؤُهُ عَلَیْهِ وَعَلَیْکَ فی دِفاعِهِ عَنّی ، عِلْماً بِمَکانِکَ مِنَ اللَّهِ رَبِّ الْعالَمینَ ، وَلِیِّ التَّدْبیرِ وَمالِکِ الْاُمُورِ ، وَاثِقاً بِکَ فِی الْمُسارَعَةِ فِی الشَّفاعَةِ إِلَیْهِ جَلَّ ثَناؤُهُ فی أَمْری ، مُتَیَقِّناً لِإِجابَتِهِ تَبارَکَ وَتَعالى إِیَّاکَ بِإِعْطائی سُؤْلی .
وَأَنْتَ یا مَوْلایَ جَدیرٌ بِتَحْقیقِ ظَنّی ، وَتَصْدیقِ أَمَلی فیکَ ، فی أَمْرِ کَذا وَکَذا (در این قسمت حاجت نوشته شود) ، فیما لا طاقَةَ لی بِحَمْلِهِ ، وَلا صَبْرَ لی عَلَیْهِ ، وَ إِنْ کُنْتُ مُسْتَحِقّاً لَهُ وَلِأَضْعافِهِ بِقَبیحِ أَفْعالی ، وَتَفْریطی فِی الْواجِباتِ الَّتی للَّهِِ عَزَّوَجَلَّ ، فَأَغِثْنی یا مَوْلایَ صَلَواتُ اللَّهِ عَلَیْکَ عِنْدَ اللَّهْفِ ، وَقَدِّمِ الْمَسْأَلَةَ للَّهِِ عَزَّوَجَلَّ فی أَمْری ، قَبْلَ حُلُولِ التَّلَفِ ، وَشَماتَةِ الْأَعْداءِ ، فَبِکَ بُسِطَتِ النِّعْمَةُ عَلَیَّ .
وَاسْأَلِ اللَّهَ جَلَّ جَلالُهُ لی نَصْراً عَزیزاً ، وَفَتْحاً قَریباً ، فیهِ بُلُوغُ الْآمالِ ، وَخَیْرُ الْمَبادی ، وَخَواتیمُ الْأَعْمالِ ، وَالْأَمْنُ مِنَ الْمَخاوِفِ کُلِّها فی کُلِّ حالٍ ، إِنَّهُ جَلَّ ثَناؤُهُ لِما یَشاءُ فَعَّالٌ ، وَهُوَ حَسْبی وَنِعْمَ الْوَکیلُ فِی الْمَبْدَءِ وَالْمَآلِ .
به نام خداوند بخشنده مهربان
اى مولاى من - که درود خدا بر تو باد - به پیشگاه مقدّست مى نویسم در حالى که تو را به فریاد مى طلبم؛ و به تو از مشکلى که برایم پیش آمده شِکوه و شکایت مى نمایم در حالى که به خداوند و تو پناه آورده ام؛ از مصیبتى که تحمّلش براى من مشکل است و قلبم را به خود واداشته است ، و اندیشه ام در موردش به درازا کشیده است، و مقدارى از عقل و خرد مرا زایل گردانده، و نعمت ارزشمندى را که خدا به من داده است دگرگون ساخته است . هنگام گمان ورود این مشکل، دوست صمیمى من، مرا واگذاشت، و خویشاوند صمیمى من نیز وقتى متوجّه شد این مشکل در راه است از من بیزارى جست . چاره جویى هاى من در مقابله با این گرفتارى راه به جایى نبرده است، و بردبارى و نیروى من قادر به تحمّل آن نیست و به وظیفه خود عمل نکرده است .
بدینسان، چاره اى ندیدم جز آن که به سرعت به آستان مقدّست پناه آورم، و براى درخواست از خداوند - که ستایش شکوهمند، از آن اوست - به خداوند و همچنین به حضرتت توکّل کردم تا این گرفتارى را از من دور کنید . این گفتارهاى من، از (روى بى دقّتى نیست؛ بلکه) علم دارم به جایگاه باعظمت تو نزد خداوندى که پروردگارِ جهانیان است صاحب تدبیر و مالک همه امور است . در این حالات روحانى به تو اطمینان دارم و امیدوارم که براى شفاعت نزد خداوند - که ستایش او شکوهمند باد - در مورد انجام کارهاى مربوطه به من شتاب مىکنى؛ و از سویى نیز یقین و اعتقاد دارم که خداوند - که مرتبه اش والا و مبارک است - درخواست تو را با برآورده کردن درخواست من اجابت مى فرماید.
اى سرور و سالار من؛ خودت نیز آن قدر بزرگوار و سزاوار هستى که مطمئن هستم گمانم را محقّق مىسازى و آرزویم را به واقعیّت پیوند مىدهى در مورد این کارها . . . ، که برایم سخت شده است و دیگر طاقت تحمّل آنها را ندارم، و شکیبم در این موارد تمام شده است ؛ البتّه به خوبى مى دانم که همه این مشکلات، حقّ من است و سزاوار چند برابرش نیز هستم؛ چرا که کارهاى زشت من، و کوتاهى و کندى در انجام واجباتى که براى خداوند - شکوهمند بزرگ - است نتیجه اى جز این مشکلات دربرنخواهد داشت . اى سرور و آقاى من؛ - که درود خداوند نثارت باد - با این همه، در این دلسوختگى و اندوه به فریادم برس، و در پیشگاه الهى درخواست انجام کارهاى من و برطرف شدن مشکلم را تقدیم کن، و زودتر این کار را انجام بده؛ پیش از آن که تلفاتى به بار آید، و دشمنان به مسخرگى و شماتت من بپردازند؛ زیرا، تنها به خاطر توست که این همه نعمت بر من گسترده شده است .
نیز، از خداوند - شکوهمند - درخواست کن که یارى بزرگ و ارزشمند، و فتح و پیروزى نزدیک و سریع خود را نصیب من فرماید؛ به گونه اى که به آرزوهایم برسم و آغاز و پایان کارها نیز به نیکى باشد؛ و در هر حال از تمام ترسناکها در امان باشم . اعتقادم بر این است که خداوند - که ستایشش شکوهمند باد - هر چه بخواهد به طور کامل انجام مى دهد؛ و کفایتگر من و وکیل نیکوى من نیز در دنیا و آخرت ، تنها خداست .
پس از آماده شدن نامه به طرف جوی آب یا برکه ( چاه) می روی و یکی از چهار نایب خاص حضرت بقیة الله الاعظم عجل الله تعالی فرجه الشریف یعنی، جناب عثمان بن سعید، پسرش محمد بن عثمان ، حسین بن روح نوبختی و علی بن محمد سمری – قدس سرهم- (که راههای دستیابی به آن حضرت هستند) را انتخاب می کنی و با این عبارات او را صدا زده و می گویی:
یا فُلانَ بْنَ فُلانٍ سَلامٌ عَلَیْکَ ، أَشْهَدُ أَنَّ وَفاتَکَ فی سَبیلِ اللَّهِ ، وَأَنَّکَ حَیٌّ عِنْدَ اللَّهِ مَرْزُوقٌ ، وَقَدْ خاطَبْتُکَ فی حَیاتِکَ الَّتی لَکَ عِنْدَ اللَّهِ جَلَّ وَعَزَّ ، وَهذِهِ رُقْعَتی وَحاجَتی إِلى مَوْلانا عَلَیْهِ السَّلامُ ، فَسَلِّمْها إِلَیْهِ ، فَأَنْتَ الثِّقَةُ الْأَمینُ .
اى (فلان فرزند فلان)؛ سلام و درود بر تو. گواهى مى دهم که درگذشت تو در راه خدا بوده، و اینک تو نزد خداوند زنده هستى و روزى خاصّ او را دریافت مى کنى. و بدینسان، من در حیاتى که نزد خدا دارى تو را مخاطب قرار مى دهم، و این نامه و عریضه و درخواستِ حاجت من به سرورمان حضرت مهدى است که درود خدا بر او و آل او باد ، پس آن را به حضرتش تسلیم کن . به راستى که تو مورد اطمینان و امانتدار هستى .
آنگاه نامه را در جوی آب یا درون چاه یا برکه بینداز که به خواست خداوند خواسته ات برآورده خواهد شد.
ناگفته نماند علاّمۀ مجلسی پس از این عبارت افزوده است:
در این حالت روحانی اندیشه ات اینگونه باشد که نامه را به دست آن حضرت تسلیم کرده ای؛ زیرا نامه به دست مبارکشان می رسد و به خواست خدا ؛ حاجت و خواسته ات برآورده می شود.
